- ορθόνους
- ὀρθόνους, -ουν και -οος, -οον (Α)αυτός που έχει ορθή κρίση.[ΕΤΥΜΟΛ. < ορθ(ο)-* + -νους / -νοος (< νόος / νους), πρβλ. κακό-νους].
Dictionary of Greek. 2013.
ορθόνους
Look at other dictionaries:
ορθ(ο)- — (I) (ΑΜ ορθ[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο επίθ. ορθός και προσδίδει στο β συνθετικό τη σημ. τού όρθιου, τού ίσιου, τού ευθέος, τού κάθετου (πρβλ. ορθο κέρατος, ορθο τενής, ορθό τριχος, ορθο χαίτης) ή … Dictionary of Greek
